PIGNOSE

Voorheen coverbands genaamd. Maar tribute bands richten zich op één band. En op het zo goed mogelijk naspelen van het reportoire. Ook daar zijn verschillende invalshoeken mogelijk. Buitencategorie: The Analogues. Beatles naspelen met het originele instrumentarium zoals gebruikt op de albums van John, Paul, George en Ringo.

Naspelen heeft iets, tja hoe zeg je dat eerlijk, dubbels in zich. De positieve schok die tijdens Woodstock door het publiek ging toen Joe Cocker zijn legendarische versie speelde van het Beatles nummer ‘With a little help from my friends’. Dat is een bestaand nummer al kleiend in een andere vorm boetseren. Creatief.

Het exact naspelen van een liedje is dat niet. Niet dat iedereen dat kan. Niet iedereen beheerst een instrument. Maar het pad van eigen creativiteit verkennen? Da’s andere koek. En daarbij gebruikmakend van eerder geschreven songs ter inspiratie? Waarom niet?

De Blues is daarvan een mooi voorbeeld. Ontelbare songs zijn er geschreven binnen dit twaalf maten schema. Een geniaal schema hoor. Bestaand uit een intro, climax en een conclusie. Daar hoef je zelfs geen tekst bij te bedenken. Het schema is met instrumenten al verhalend van zichzelf.

Is het dan makkelijk? Daar gaat het niet om. Die twaalf maten naspelen is niet moeilijk. Maar om ze oprecht en geloofwaardig te voorschijn te laten komen vergt aardig wat inlevingsvermogen of levenservaring.

Creativiteit en een zekere originaliteit inspireren. Op allerlei manieren. Ook de behoefte om een, inmiddels, geaccepteerd fenomeen als tribute bands te omhelzen. Maar mijn voorkeur gaat uit naar eigen ervaringen verwerken in kleine muzikale verhaaltjes, ondersteund door bijpassende muziek.

Daarna is het werken aan een doorbraak, jouw, al dan niet vroegtijdig, heengaan van het aardse bestaan en wachten op de eerste tribute band die jouw reportoire voor je neus wegkaapt.